پارک جمشیدیه یکی از بوستان ‌های شهر تهران است که در منطقه یک قرار دارد. این پارک در بخشی از زمین های باغ‌های دولو قرار گرفته و در واقع متعلق به خاندان دولو (دوره قاجار) بوده است. این خاندان از معروف ترین طایفه های وابسته به قاجار بودند که ملک و املاک زیادی در تهران داشتند. مالک این پارک شخصی به نام جمشید دولو قاجار بود که نامش در شناسنامه تاریخی این پارک به عنوان مالک زمین ثبت شده‌است. وی بعدها این ملک را به فرح پهلوی بخشید.

تاریخچه

در ابتدا قرار بر این بود که در اینجا بنایی برای سالمندان ساخته شود اما هرگز اجرایی نشد. به جای ساخت آن بنا، تصمیم به ایجاد یک پارک عمومی گرفتند. در سال ۱۳۵۶ این زمین به شکل پارک عمومی درآمد و تبدیل به جاذبه‌ گردشگری تهران شد. در ۵ اردیبهشت ۱۳۵۷ مراسم افتتاحیه پارک جمشیدیه با حضور شاه و فرح برگزار شد. جمشیدیه از ابتدای تأسیس تا به امروز ۲ بار بازسازی شده‌ است. طراحی این پارک توسط کامران دیبا انجام شده است و از دیگر طراحان آن میتوان به غلامرضا پاسبان حضرت، روح‌الله نیک خصال و محمد برقعی اشاره داشت. ناصر هوشمند وزیری مجسمه ‌ساز بزرگ ایرانی، برخی از مجسمه‌های سنگی این پارک را ساخته است. جمشیدیه در سال‌های ۱۳۵۸ تا اوایل ۱۳۷۱ به روی عموم بسته بود و در سال ۱۳۷۴ بخش وسیعی (۱۶ هکتار) به پارک جمشیدیه اضافه کردند که این بخش را به یاد شاعر شاهنامه، «فردوسی» نامگذاری کردند. بوستان فردوسی از نظر طراحی و جذب توریست با پارک اصلی (جمشیدیه) در رقابت است.

ویژگی‌های پارک

جمشیدیه با مساحت حدود ۱۰ هکتار در شمال خیابان نیاوران و در محله جمشیدیه قرار گرفته است. این پارک از سمت شمال به کوه کلک چال، از سمت جنوب به باغ دولو، از سمت شرق به خیابان جمشیدیه و از سمت غرب به جاده کلک‌چال منتهی میشود. این پارک از پارک‌های تاریخی شهر تهران محسوب میشود. از ویژگی‌های آن میتوان به  دریاچه، آبشار و آب‌نماهای سنگی اشاره کرد. بسیاری از کوهنوردان از این مسیر برای صعود به پناهگاه کلک چال استفاده میکنند. این پارک چهار در ورودی دارد که ارتفاع آن ها از سطح دریا بین ۱۸۲۰ تا ۲۱۰۰ متر می‌باشد.

امکانات رفاهی

از امکانات این پارک می‌توان به آمفی تئاتر، رستوران، آب ‌نما، مبلمان پارک، فضای سبز و سرویس‌های بهداشتی اشاره کرد. از دیگر امکانات آن روشنایی در شب با استفاده از ۱۷۵ چراغ است.

باغ فردوسی

باغ فردوسی در سال ۱۳۷۵ به هدف وسعت بخشیدن به پارک جمشیدیه ساخته شد. مساحت این باغ حدود ۱۳۲٬۷۰۰ متر می باشد. تلفیق سنگ و گیاه در این پارک زیبایی خاصی را به آن بخشیده است. در این باغ حدود ۶٬۳۱۷ متر گلکاری شده است. همچنین رستوران‌های فراوانی در آن وجود دارد که هر کدام از آن‌ها زیبایی خاص خود را دارند و نمادی از آداب و رسوم اقوام ایرانی را به تصویر کشیده اند. این باغ در سال ۲۰۰۱ جایزه بنیاد آقاخان را دریافت کرد. طراحان باغ فردوسی، غلامرضا پاسبان حضرت و فرهاد ابوضیا می‌باشند.